KERVANCI...
KERVANCI...
Söylüyor söylüyor, ancak duymuyor,
Gözleri saðlamdýr; lâkin görmüyor.
Yemeði tarifte ustadýr ama;
Bir zavallý çocuk, evde ölüyor.
Varsýn Mevlâna’sý olsun Konya’nýn,
Böyledir tarifi bizim dünyanýn.
Birþey var akýlda kalmasý gerek;
Geçici olduðu, þu koca hanýn.
Hayâller gerçeðe döndüðü zaman,
Dar gelir vücûda dikilen fistan.
Çâresiz kalanda umut tükenir,
Ah-ü figan baþlar, dayanmaz insan.
Geçmiþin tasviri böyle sürüyor,
Iþýksýz gözlerde zaman eriyor.
Çaresiz çareler, þeytanca hýrslar
Görmezler ki, düzen böyle çürüyor.
Bu çölde yürümez böyle bir kervan,
Develer kaçacak gelince zaman.
Tükendi bereket, boþ kaldý vahâ;
Kervancý kimine hâlâ kahraman...
21.12.2022
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.