Emekliyim

Yýllarca hizmet verdim hiçte piþman deðilim
Kanunlar çizgim oldu hiç þaþmadým rotamdan
Çalýþtýðým sürece ne korktum ne eðildim.
Þimdi halsiz çaresiz düþünen emekliyim

Yýllar yýlý emek ver çalýþ didin durmadan
Hizmetten hiç kaçmadým koþturdum yorulmadan
Topluma hizmet ettim kimseleri kýrmadan
Altýndayým açlýðýn, sürünen emekliyim

Memuriyet nihayet uzun uðraþ çalýþma
Çalýþtýðýn sürece kurallara alýþma
Çocuklarýn eðtimi sürdü tek bir maaþla.
Þimdi mahkum açlýða sürünen emekliyim

Pahalýlýk piyasa her gün yeni fiyatlar
Pazar market uzakta boþ kalýyor dolaplar
Uzak dememe sebep cüzdanda yok paralar.
Maaþ zammý eridi, sürünen emekliyim.

Haberleri seyrettim bir söz ilgimi çekti
Emekliymiþ bir bayan þu sözleri sarf etti
’’Bize göre marketler sanki müze gezmekti’
Halk ekmek kuyruðunda sürünen emekliyim

El insaf edin beyler reva’ mýdýr, sefil hal
Yazýk deðil mi halka aðýr olmaz mý vebal
Geçim derdi yüzünden hamal olmuþum hamal
Açlýk ile baþ baþa yarýþan emekliyim,

Zamlar saðanak oldu çok þiddetli yaðýyor
Boþa koysam dolmuyor, dolusu hiç almýyor
Dolu bir þey yok elde, derdimden yel kalmýyor
Dertlerimle baþ baþa sürünen emekliyim

Terimiz var bu yurdun topraðýnda taþýnda
Bizler emek sarf ettik baharýnda kýþýnda
Þimdide asker miyiz yoksulluk savaþýnda
El insaf biraz yahu sürünen emekliyim,

Unuttum eti sütü yumurtayý unuttum
Sabah erken saatte halk ekmek yolu tuttum
Torun harçlýk istedi onu zorla uyuttum
Derdi içime attým, bozulan emekliyim.

Faturalar peþ peþe gelir ara vermeden
Tamda maaþ zamaný gelir mola vermeden
Her birisi maaþa konar sýra vermeden
Hanýmýn karþýsýnda eriyen emekliyim

Köyüme gideceðim de fakat gidecek hal yok
Hiç bir þey fark etmiyor tarlada yok tapan yok
Ne kaðný var ne öküz, eski kara saban yok
Kara kara düþünen, sürünen emekliyim.

Aþýkhasanoðlu yum derde derman ararým
Zamanýnda köyümde kalmadýðma yanarým
Günü gelir bunlarýn hesabýný sorarým
Biraz þöyle gerinip sevinen emekliyim

Sosyal Medyada Paylaşın: