Kimsesiz şiir
Bu gün dedin hep býraktýn yarýna
Gem vurdun gönlümün duygularýna
Ne yazýna doydum ne baharýna
Sarardým aþkýnla kurudum kaldým
Ýçtikçe hasreti bir yudum gibi
Çunlandý üstüme aþk hücum gibi
Eriyip tükendim týpký mum gibi
Güz yedim aþkýnla kýrýldým kaldým
Ne desen iknaydý kalbim sözüne
Sevdan ki inmiþti ruhun özüne
Deðdikçe yel ile köz’üm közü’ne
Tutuþtum aþkýnla kor oldum kaldým
Hep helal yatmak’tý gayem dizine
Bakmaya kýymaz’dým güzel yüzüne
El gibi olunca gözüm gözüne
Kör oldum aþkýnla kör oldum kaldým
Hep hayalin vardý yaslý ruhumda
Sever sandým gönlün,bir gün olur da
Hasreti sineye aþký umuda
Baðladým aþkýnla mor oldum kaldým
Ayrýlýk ne yaman öðrettin bana
Sýla’sýz gurbeti yar ettin bana
Mutluluk neyime dedirttin bana
Aðladým aþkýnla yoruldum kaldým
Ne çok umut’landým gelirsin diye
Nasýl sevdiðimi bilirsin diye
Yüzün de hep neþe belirsin diye
Çaðladým aþkýnla duruldum kaldým
Uykulara yattým rüyam olmadýn
Elin mezesiydin hülyam olmadýn
hep ukbaya kaldýn dünyam olmadýn
Bulan’dým aþkýnla yoðruldum kaldým
Bazen þiirler de aradým seni
Bazen hayal meyal duydum sesini
Sensiz yaþamanýn kaidesi’ni
Bozdum, yüreðimden vuruldum kaldým
Kaldým ýssýz gibi yalýnýz gibi
Kaldým ilk baharda yapraksýz gibi
Kaldým ardýn sýra bir öksüz gibi
Üzüldüm aþkýnla kimsesiz kaldým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.