ÇANAKKALE
Dediler islamýn’dýr burçtaki bu sancak,
Bed’rin arslanlarýný gör dedi Çanakkale.
Bu mücessem ruhla Nusret bizedir ancak,
Ebediyetler buna sýr dedi Çanakkale.
O beldeki bulunmaz cihanda tek bir eþi,
Kabirleri olmuþtur Çanakkale cephesi.
Mehmetçiðin aþký’ki söndürdü o ateþi,
Küffarýn boðulduðu yer dedi Çanakkale.
Nice isimsiz nefer yatar senin koynunda,
Bu savaþýn edebi imanlý kalp nurunda.
Mehmetçik þehit oldu o gün Allah yolunda,
Þühedâ’yý yâr gibi sar dedi Çanakkale.
Dün Çanakkale’deydi Halep Þam’lý Mehmetler,
Bugün torunlarý bizden himaye ve aþ bekler.
Karþý çýkýp duranlar Tabyalar sizi bekler,
Nöbetin sonsuza dek var dedi Çanakkale.
Erenler enbiyalar Allah’ýn inayeti,
Mehmetçik gözleriyle görmüþtü kerameti.
Çözülememiþ sýrrýn malum idi hikmeti.
Mübeþþirun geldiði yer dedi Çanakkale.
Gökyüzünden mermiler yaðarken her sipere,
Allah þahit ki korku yoktu o gün kutlu nefere.
Bu topraða göz koyan çýkar son kez sefere,
Unutma emsalidir gör dedi Çanakkale.
O büyük kahramanlar yazdý bu destaný,
O Kýnalý kuzular vatanýn kurbaný.
Kurtarandýr vataný þüheda imaný,
O gün sýratý geçen ecdada yâr dedi Çanakkale.
Þühedanýn imaný yetiþir Süreyya’ya,
Çanakkale destaný sýðmaz hiçbir rüyaya.
Ýmanlý Türk neferi kavuþmuþtur hülya’ya,
Boðaz harbi küffara har dedi Çanakkale.
Dindari/Osman Dindar/Ýst.19.03.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.