Ýçten içe kuþatan hüzün bize müptela
Ondandýr güvercinler ayrýlmaz üstümüzden
Sýrtýmýzý habersiz sývazlayan her bela
Bulmayýnca rýzkýný darýlýp küstü bizden
Suskunluðumuz rehin aldýkça hepimizi
Sessiz çýðlýklarýmýz bazen çok yordu bizi
Yýlgýn yüreðimizde envai çeþit tufan
Ruhumuzda yolculuk, yeri ezendi taban
Irak yollar üstünde koþtuk terli at gibi
Gönül coðrafyasýnda bizdik birer maðribi
Þaha kalktý baþýmýz, arþa deðdi alnýmýz
Ömürden ömür gitti bazen yandý canýmýz
Þu dünya gurbetinde çok aðladýk, az güldük
Gözyaþý çukuruna alev alev döküldük
Ayaz yemiþ duyguyla aldýrmadýk rüzgâra
Bizdik yangýn bakýþlý, yanmaya hazýr çýra
Muhabbet sofrasýnda niyetimiz muzdarip
Kýrgýnlýðýmýz büyük, lisanýmýzdý garip
Ýçimizde bencillik boðuþtuk meydanlarda
Bizdik durgun tavýrlý en maðrur zamanlarda
Ardýmýzda hayaller, önümüzde umutla
Cenk ettik ara sýra kibir denen haydutla
Koþturmalý hayatta nefes nefese her an
Güneþe yürüdükçe gölgemizdi aldanan
Akþamýn karanlýðý çöktü üzerimize
Rehavet sardý bizi oturduk yerimize
Mesafeler ötesi þehrin saðýrlýðýný
Göðsümüzde hissettik göðün aðýrlýðýný
Görülmesi gereken bahçelerimiz talan
Nasýl yeþerir diye idraki yoruyoruz
Kem yüzlü aynalara itibar etmek yalan
Dosttan kaçýp düþmana yakýnlýk soruyoruz
Tahammül felsefemiz bizden daha da zorba
Sevgisizlik kokuyor giyindiðimiz urba !
Nezahat YILDIZ KAYA