İÇİME DÜŞTÜ KÜLÜ

Adý ayrýlýkmýþ bu cehennemin,
Gayri anlamýný tokatlýyorum.
Vuslat yaþanýrken dün deðil demin,
Þimdi ýraklardan soruluyorum.
Tahttan indirilmiþ bir hünkâr gibi;
Viran hanelerde konaklýyorum.

Yüreðim pas tutup morarmadan gel.
Gün batýp geceler kararmadan gel.
Yeþil yapraklarým sararmadan gel;
Kazdaðý parkýnda ben bekliyorum.
Býrak arkamýzdan hep konuþsun el,
Günü güne böyle ilikliyorum.

Aklým sende idi, fikrinse bende.
Bir gör ahvâlimi pervaza kon da.
Esas kýz öldü mü perde sonunda,
Kenan man’ý gibi, bak tekliyorum.
Ezâ’dan bir virüs yoksa kanýnda;
Umuduma bakýp sayýklýyorum.

Gör ki sabýr çatlak, yürekse barut!
Kim dedi ki sana; Keldânî, Nemrut.
Ya gel þelâlem ol, ya gölüm kurut,
Tüm yollarý sana, itekliyorum.
Geleceksin diye mor bir umutla;
Visâl özlemiyle âh bekliyorum...
^^
Ali Rýza Navruz

Sosyal Medyada Paylaşın: