Kendini yutan yılanım ben

Hep hazan yaðmurlarý yaðdý ömrüme
…affet beni senden gidiyorum gitmelere
Alnýna koyarken veda busemi
Ýzin verde sonkez sarýlayým
neden niye diye kendime sorayim
KENDÝMÝ YUTAN YILANIM BEN
aþkýmý býrakta sana kusayým.
her yanim düþman olsada
kahpe kullara birakma beni Allahim
Dünya gözümde yok bu saatten sonra
Banada bir mendil uzat o mendilde hep seni görecegim
ilk sana caným dedim
Kaçmaya artýk kalmadý yerim.
ben bir yýlaným aç kaldýmý kendimi yerim.

Bana seni unuttum diyebildinmi bir gün
içindeki masum çocuga kulak verdinmi bir gün
ya ay içtenlikle gülümsedimi bir gün.
Dili olsa da konuþsa bu þiirler
Dürüstlüðün,önemi olduðunu
KENDÝNÝ YUTAN YILANIN BEN OLDUGUNU bir bilsen
iþte ozaman kýyamet kopar.

uykularýn þirin olsun olmadýgým yerde
hayalin gökte,ben ise yerde
þimdi esen bahar yelde senin nefesin var
Kötülükten , kinden , nefretten,uzak olacaksýn
benim gibi yýlan olacaksýn
açýktýgýnda sevgiye kendini yutacaksýn.

þiir sahibi:mustafa devetaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: