HAVUÇ İŞÇİSİ

HAVUÇ ÝSÇÝSÝ
Ýndim dere boyu, azalmýþ sular,
’Karasu’ bu günler, fersiz akýyor.
Karþýda bir yiðit, boynunda fular,
Ayakta çizme var, bana bakýyor.

Aðýzda cigara, omuzda kürek,
Yanýma yanaþtý, mahcup, gülerek,
Elini kaldýrdý, ’selâm’ diyerek,
Gülüþüne binbir hüzün takýyor.

Sordum ?..bu ne telaþ, ayazda kýþta ?
Nedir çalýþtýran bu zorluk iþte ,
Derin bir, ’off’ çekti, patladý döþte,
Kirpikten yanaða, yaþlar döküyor.

Dedi sorma !.. sorma, nesini deyim,
Yok’tan anlamýyor ’el kýzý’ beyim,
Havuç ekmiþ aðam, maraba köyüm,
Gelmiþ Üç kuruþa, havuç söküyor.

Oðlan asker oldu, iki kýz burda,
Rabbim askerimi, koymasýn darda,
’ASÝ’ þu çuvalý sýrtýma vur’da,
Aðam ordan beri bana bakýyor.

Arif Sami Ýðde.



















Sosyal Medyada Paylaşın: