Bir zamanlar orasý, Omuriliðime kadar inen cehennem fýrtýnalarýyla, Kavuruyor o! Kimi? Beyan ettiði öfkesiyle, tam olarak beni.
Üzgünüm ruh! Tamamlayamadýðým resital, Yaysýz bir keman, Çobansýz bir sürü, Bulutsuz bir gökyüzü!
Uzan bana semasýz çöl. Dondurucu anlamsýzlýðýnla. Uzan! Hiçliðinle doldur göðüsümdeki boþluðu! Bahþedilmiþ tenime dokun. Dediðin o saçma mutluluk kývýlcýmýyla, Dokun avucumun içine. Seni bekliyor orada. Evet. Boþluk dolu hiçliðinle es þimdi. Küllerimi sürükle engince. Ama sakýn unutma. Bu avucun içinde, Bir kalp var. Elveda ruh...
-Eren ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ruin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.