ÖLÜM Yýllanmýþ köhne bir çýnarýn Dallarý arasýndan görülen kýzillýklar, Martýlarýn kanatlarý altýndan süzülüp giderken, Yaþamýn donukluðunu içlerinde hissedip Evrene damgasýný vururcasýna Ufukta kaybolup gidiyordu. O, Hayallerinin tutsagiydi Ve baskýlarýn tüm sýkýntýlarýný Kýsýlmýþ gözlerinde taþýrken Demir mazgallar altýnda kaybolmanýn Acisini ruhunda taþýyordu. Çelimsizdi... Zorlanýyordu baþýný kaldýrýrken gokyüzüne Son kez derince bir nefes aldýktan sonra Yok oldugunu görmüþtü kizilliklarin... Alacakaranligin son demleriydi artik Mahpushaneyi derin bir sessizlik kaplamýþtý. DAGCÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Dağcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.