Yine de Çok Mutluyduk
Anadolu’nun küçük bir þehrinde çocuktuk.
Kendi oyuncaklarýmýzý kendimiz yapardýk.
Belki fakirdik, yýrtýktý elbiselerimiz
Belki de ellerimiz üþürdü soðuklarda
Yine de çok ama çok mutluyduk.
Acýkýnca pekmezli dürüm yer doyardýk
Þimdilerde þatafatlý sofralarda doyamadýk.
Belki fakirdik, doymadan kalkardýk sofradan
Belki de aç girerdik yataklarýmýza
Yine de çok ama çok mutluyduk.
O günlerde küçük odalý evlere sýðarken,
Bugünlerde koca odalý evlere sýðamadýk.
Belki fakirdik, topraktandý evlerimiz
Belki de yüreðimiz ýslanýrdý her damlada
Yine de çok ama çok mutluyduk.
Bir gün karla karýþýk yaðmur altýnda
Diðer gün soba baþýnda geçerdi günlerimiz
Belki fakirdik, kirliydi yüzümüz
Belki de bakamadýðýmýz aynalara kýrgýndýk.
Yine de çok ama çok mutluyduk.
H.ARSLAN (06.01.2023)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.