S Ü R G Ü N
Sürgün ettin beni ela gözünden
attýðýn zindanda kalamam artýk
yemin ettim bilki dönmem sözümden
gel desen yanýna gelemem artýk
kor bakýþýn yalan gülüþün yalan
gelirim dedin ya geliþin yalan
sevda ýrmaðýnda yunuþun yalan
arasan izimi bulaman artýk
maziye bakýpta çaðýrma boþa
yüklesem hasreti çatlardý taþa
döndürdün yazýmý kapkara kýþa
vefasýz yoluna ölemem artýk
bahar geldi gönül bahçem yeþerdi
ýrmak ýrmak sana dolamam artýk
bakýþýn kor olup cana düþerdi
baþýmý belaya salamam artýk
bu sürgün ruhumu benden ayýrdý
vurgunun kurþundan daha aðýrdý
hasretin gecemi ömre doyurdu
bir daha sürgünün olamam artýk
ah edip aðlayýp ilendim sanma
gül deme bir daha gülemem artýk
sende piþman oldun boþuna yanma
sürgün gözlerinde kalamam artýk
ömür mevsiminde bir sevda bitti
bir daha bu aþký bulaman artýk
içimde umudum kayboldu gitti
sana mutluluklar dilemem artýk
NÝLÜFER GÖKDEMÝR
6/9/2008
A N T A L Y A
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.