Bu Defa Şaka Değil

Ne sen yazacaksýn...ne de ben
Sessiz sessiz bitecek...
Usul usul ölecek öyle mi...
Sonra þair olan fýrtýna koparacak...
En acý çýðlýðýný,bir mýsraya dökecek...
Þiir olan sen... bir sayfada denk gelip...kendini okuyacaksýn...
Sonra ...suskunluðunun piþmanlýðýyla
Yüreðine bakýp aðlayacaksýn...
Bir damla yaþ süzülecek gözlerinden
O bir damla...bin damla olacak...
Sonra gönül ýrmaðýn aniden çaðlayacak...
Bir yol bulup ruhuna akacak...
Ýþte o vakit her þey bitmiþ olacak...
Kýyametler kopacak can evinde...hiç doðmayacak güneþ ...karanlýk pencerene...
Hiç uðramayacak sevda...yalancý yüreðine...
Bilmem kaç yabancý girecek....
O hercai gönlüne...

Benim þehrim yoruldu,yolunu gözlemekten...
Senin þehrin býkmadý mý... yâr özlemekten...
Ölümle eþdeðer tuttuðum, özlemi...sen hafife alýyorsun öyle mi ...
Duydum... hiç inkar etme... Kalbimden kan damlatarak sana yazdýðým... tüm þiirleri bal niyetine içiyormuþun...
Þimdi anladým... þimdi anladým senin "Hayat çok kýsa" diyerek,neden katýla katýla güldüðünü...
"Amannn boþver üzülmeye deðmez" dediðini...
Hayat... Mutluluða yetmeyecek kadar kýsa... Hüzünlerin ömrünü alabildiðince uzatan... asýrlýk... aðrýlý... sancýlý bir süreçmiþ... Bu süreç...sadece mutluluklara...umutlulara kýsa gelirmiþ...

Þimdi anladým hüzün duraklarýnda...huzurlu insanlar beklemezmiþ...
Hüzün raylarýndan...huzur vagonlarý kalkmazmýþ...
Mutlu insanlara ömür yetmez... Mutsuz insanlarýn da ömrü bitmezmiþ...
Sana ömür yetmeyecek... yazýk ki bana da bitmeyecek...

Meðer insan...sevilen taraf olunca bir baþka oluyor. Aþka bir baþka bakýyor... aþký bir baþka yaþýyormuþ...
Meðer insan...seven taraf olunca...bir baþka ölüyor... Azrail’e bir baþka bakýyor... ölümü bir baþka yaþýyormuþ...
Meðer insan...fiziksel güçlerin altýnda ezilmiyor... görünmeyen yüklerine altýndan da kalkamýyormuþ...
Meðer insanýn görünmeyen yükü... görünenden daha aðýrmýþ...daha aðrýlýymýþ...
Kalemimi bu aðrýlar konuþturdu...dilimi bu aðrýlar susturdu...

Her yaným... yarým ve yaralý...
Her yaným... parça parça yarýna kalmýþ ve yamalý...
Aþkýmla dalga geçtiðin o gün... ölüm orucu tutar gibi... sükut orucuna baþladým...
Yorgun bedenimde cebelleþen kalbim inzivaya çekildi... tekliyor artýk...eskisi gibi çarpmýyor...eskisi kadar heyecanlanmýyor...

Ruhuma sükun veren azrail’in ayak sesleri geliyor sanki kulaðýma... adýmlarýný duyuyorum... beklediðim o kutlu gün yaklaþtý biliyorum...sana bir elveda diyemeden usul usul ölüyorum...

Yine o berbat þakalarýmdan sanma bu gidiþi... madem gülüþün yok...bu yarým kalan...hep yarýna kalan...hem de yalan olan dünyayý beklemenin bir anlamý da yok... Zaten þakanýn da ne yeri ne zamaný...
Ölüm denen o meçhulü buldum ben... artýk sýr perdesini aralýyorum... Anýlardan ebediyete doðru akýyorum...
Azrail kapýyý çalmadan...bu defa kapýyý ben açýyorum...
Bitti yaz... yetti ayaz...
Bitti ömür...yetti ölüm...
Bir daha, dahasý yok bu kýþýn ... þakasý da kalmadý bu iþin... zaten anlamý da kalmadý gidiþin...
Sonu gelmeli artýk bu can çekiþin...📌
Sosyal Medyada Paylaşın: