Kabağında Sahibi Var
Gecenin zifir karanlýðý inden cinden ses yok
Duyamaz kimse sesini duyacak kimsede yok
Uzaktan bir parýltýlý ýþýklar görünmekte
Meçhul yolcu ýþýklara bakýp ümitlenmekte
Mevsim sonbahar aðaçlar yapraðýný dökmekte
Yol uzun, tepeler arasýndan köye dönmekte
Bir kadýn yalnýz çaresiz karanlýðýn koynunda
Hýzlý adýmlarla ALLAH’a, teslim yol almakta.
Sadece söylediði ’’Allahým sahibim sensin’’
Sen; kuyuya atýlan Yusuf’u gözetleyensin’’
Suçsuz günahsýz yere aylardýr kaldýðý zindan
Sonra gecenin yarýsý dýþarýya salýnan.
Bir kadýn; hürmet gösterilmeden kadýnlýðýna.
Salýnýyor gecenin zifiri karanlýðýna.
Yaþlý adam yataðýndan ürpererek kalkýyor
Evinin penceresinden saða sola bakýyor.
Karanlýk bayaðý koyu alem sessizmi sessiz
O karanlýk gecede rüzgarda yok hava sessiz
Yaþlý adam yeniden yatýðýna uzanýrken
Gördüðü rüyasý tekrar canlanýr gözlerinden
Hýz ile kalkar yataktan uyandýrýr eþini
’’Haným rüyamda gördüm insanlýk güneþini’’
’’Emretti Resulullah git dedi güneye doðru’’
Resulullah dedi ise rüya mutlaka doðru
Gece vakti hanýmýyla bindi arabasýna
Ve düþtüler karanlýkta güneye giden yola
Karanlýk ki yer ile gök sadece yol aydýnlýk
Alahým bu ne hikmettir kimdedir bu yalnýzlýk
Çaresizce bir kadýn var elinde yýrtýk çanta
Ellerini kaldýrýr koþun der gibi imdada
Adam eþine bakar ve sonra basar firene
Durdurur arabasýný sorar bacým de hele
Kadýn yorgun ve bitkin konuþmaya medeti yok
Þükrediyor Allaha göz yaþlarýný dökerek
Yaþlý adam þefkat ile kadýna yalvarýyor
’’Siz kimsiniz necisiniz ne olur anlat’’ diyor
Benim gibi günahkara Resulullah gelerek
Bir emir verdi yerleri gökleri inleterek
Kadýn hýçkýrýk la anlatýr baþýndan geçenleri
Yaþlý adam der yarab kahreyle sen zalimleri.
Bu sadece bir anektot benzeri onlarca var
Bir gün hakkýn huzurunda sorulacaktýr bunlar
Yapýlan onca zulümün mutlaka hesabý var
Unutmasýn ki zalimler kabaðýn sahibi var
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.