Ýçime hüzün yaðmurlarý yaðarken Nasýl mutluluktan söz edebilirim Bir depremin sarsýntýsý yüreðimi parçalayan Bir kýrýk kalp yangýnýndan geriye kalan Zeytin gözlerine bakmaya bakamýyorum Yoruldum,artýk bu yerlere sýðamýyorum Yalnýz yaþamayý öðreniyorum çoðu zaman O kadar yalnýzým ki,neden beni anlamýyorsun Belki de hiç anlamayakcaksýnda Çaresizliðimle alay edip aðlama diyorsun Sararýp soldu yeþeren umutlarým Sonbaharýn tozlu kafeslerinde kaldý beklentilerim Sevgi kuþlarý uçmuyor artýk buralarda Bir ben kalýyorum gecenin ayazýnda Yorgunum,bilmiyorum neden sana vurgunum Zaman öyle acýmasýz ki Uyku bile tutmuyor karanlýklarý Kaybolan,yitik düþlerimi kovalýyorum Herkes uyuyor bir ben kalýyorum ayakta Sen kokuyor dört duvar arasý Gitme,gideceksen zeytin gözlerinde beni de götür Baharýn tüm kokularýný sardým yüreðime Yelkenlerimi açtým karadeniz sularýna Esen rüzgarýnda korku tufanýna tutuldum Siyah gözlerinde beni de götür Ýsterse cellat ayrýlýðý boynuma vursun Sürüklesin beni isterse imkansýzlýklarýn içine Dalýndan düþen yapraklar gibi Savruluyorum tanyerine Sustur bu vefasýzlýða çalan þarkýyý Özgürlüðe uçan tutsak kuþlar gibi Beni de götür siyah gözlerinde Gittiðin her yere YEÞÝLIRMAK Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.