Uyan… Uyanmak hatýrlamaktýr; Hani dün gözlerime bakmýþtýn ya uzun uzun Ellerimi tutmuþtun ya hani…
Uyan… Uyanmak bahardýr; Hani dalda yapraktýk ya yeþil yeþil Kýrlarda açan çiçeklerdik ya hani…
Uyan… Uyanmak rüzgârdýr; Hani dün denizden kopup yüzümü okþamýþtýn ya serin serin Yosun kokusuyla sarýlýp sarýlýp Tuzlu bir deniz gibi dudaklarýmý öpmüþtün ya hani…
Uyan… Uyanmak yaþamaktýr; Hani dün ölüm döþeðimdeydim de bana hayatýmý baðýþlamýþtýn Solan bir çiçektim de topraðýma yaðmur olmuþtun hani…
Uyan… Uyanmak aþktýr; Hani dün canýndan daha çok seviyordun ya beni Hani ben canýmdan daha çok seviyordum ya seni Ýki can bir aþk ediyordu ya hani…
Uyan… Uyanmak kavuþmaktýr; Birbirimize sunulmuþ birer armaðandýk hani Kalbimizi açmýþtýk aþkýn sofrasýna boylu boyunca “Sevgimiz yeter de artar bize” demiþtik hani…
Uyan… Uyanmak hatýrlamaktýr; Hani birbirini hep sevecek olan aþk dolu bir düþtük Tadý dudaðýmýzda kalan bir gülüþtük… Öpüþtük hani…
Gözyaþlarýmla yýkýyorum Yanan dudaklarýmla öpüyorum üþüyen gözlerini Uyan…
28 Aralýk 2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.