Bir fidan düþtü topraða
Boynu bükük, yüreði yaralý
Aðýtlar döküldü arkasýndan
Gitmiþti artýk
Hiçbirþey yaþamamýþ, yaþatmamýþçasýna
Yasa tuttu gökyüzünü yýldýzlarý
pusuya yatmýþ bir eylül akþamýnda
Dolunayýn ýþýðýnda
Hazanlarýn içine gömdü kendisini
Acýsýz tasasýz gülümseyerek gitti ölüme
Getirdiler onu
Dört tekerlekli araba dedikleri birþeyle
Uzun uzun çalan siren sesleri
Geliþinin müjdecisiydiler
Dört duvarlý bir odaya koydular
Yüzlerce yüzleri saklý insanlarýn arasýna
Aman Allah’ým
Nekadarda küçüktü yeni evi
Birkaç tahta ve çiviyle yapýlmýþtý
Mekaný küçülmüþtü ama
Yaþamý boyunca
Tatmadýðý bir huzur vardý yüzünde
Belki de
Ýlk defa böyle huzurlu yatýyordu
Belki de
Ýlk defa tebessüm ediyordu
Hatta belki de
Ýlk defa böyle mutluydu
Yýkadýlar onu
Ona zarar vermekten
Uyandýrmaktan korkar gibi
Ýncitmeden
Sonra yatýrdýlar bir musalla taþýna
Yaþamý boyunca
Onu hiç tanýmayan insanlar
Ellerini onun için kaldýrmýþ dua ediyorlar
Sonra omuzlarýnda taþýdýlar onu
Üþümesin diye önce gözlerini
Sonra her tarafýný
Toprakla örttüler
Artýk huzurluydu
Yaþamýn en güzel döneminde
Bir fidan yýkýlýyor
Üzerinde bir karýþ toprak
Baþ ucunda vakar bir fidan
Fidanda dinmeyen iki damla gözyaþýyla
...............kim daha fazla özler ki senin kadar hayatý
...................yumma yumma kirpiklerini
.....................hoþçakal demiyorum sana sevgiyle kal
EYLÜL 1994
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.