BÜLBÜLÜN SEVDASI

Düþtüm yine gönlündeki âteþlere ey gül!
Dinmez bu hüzün kahrýna râm olsa da bülbül.

Olsam dahi efsûnla konan bûsene meftûn,
Gördüm ki þu dû âleme kýldýn beni Mecnûn.

Bir âh ile etmiþse bu gönlüm sana feryâd,
Âhû bakýþýndan yine hep bekledi imdâd.

Gönlümdeki sahrâya düþen katre olaydýn,
Sevdâmý yakan kasvete sen çâre olaydýn.

Mehtâbýna hapsetti bütün gözleri çehren,
Þâdân olurum kalbime bir kez bile gülsen.

Gam çekme Hezârî, bitecektir bu hüzünler!
Elbet gelecektir güneþin doðduðu günler.

(Mef’ûlü/Mefâîlü/Mefâîlü/Fe’ûlün)

Sosyal Medyada Paylaşın: