Þimdi mevsimin hýrçýnlýðý, Bedenimden ziyade, ruhumda kopartýyor fýrtýnalarýný, Belki çarçabuk oldu, Bil ki bu dirayetli iradem çerçöple boðuldu, Gözlerimden soludum acý kelimeleri, Kimsesiz daðlarýn zirvesi kadar soðudu hýçkýrýklarým, Týrmaladým aþkýn duvarlarýný parmaklarýmla, Çýktýkça ayaklarým yolculuða, Yollar beni kat etti. Ve katletti beni, karþýlýksýz yazýlan þiirlerim, Selâm verildi, Namazým kýlýndý, Topraða gömüldüm, Musalla taþýna dokundu sahipsiz duygularým, Her yaþýmda binlerce kez özledim, Milyonlarca kez gözledim; Gül bahçeleri dökerken yapraklarýný, Ellerimi uzattýkça boþluða, Suratýma çarpýyordu yakarýþlarým, Umurumda deðildi düþmüþüm, kalkmýþým, Ha ölmüþ ha yaþamýþým, Beni bekleyen bir kader yoktu artýk, Bir yarýn, Bir kalbin bir yarýsý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.