Acelem Var

Bir el uzatýmý mesafeye koyamadým yüreðimi
Acelem var
Ýnce kumlarda ayak izleri býrakamadým
Sildi saçlarýna benzeyen dalgalar
Bir gölge bulamadým içimi serinleten
Karanlýk sýðýnaklarýn tozlu kokusu seslenir oldu
Yakmak için acelem var
Yanmak için acelem var.

Her ýþýðý dolunay sandým pervaneler gibi
Þekilsiz hecelere mahkûm oldum
Gökyüzünün topraða kavuþtuðu yeri aradým
Bulamadým acelem var
Akþam rüzgârlarý ýlýk ýlýk saçlarýný tarasaydý
Yüzünde gezinseydi tülden parmaklar
Görmek için acelem var
Görünmek için acelem var.

Çaresizliðimle geldim kapýna
Aç artýk acelem var
En kalýn perdelerin ardýna gizlenmiþsin
Bir aralýk bulup uzat elini
Çekip çýkar beynimdeki tozlu yollardan
Isýtmak için acelem var.
Isýnmak için acelem var

Saniyelerin kuyruðuna baðlý meçhuller
Bir büyüyüp bir küçülen kararsýz saatler
Dörtnala giden geceler, gündüzler
Sen hâlâ bekliyorsun, bekleniyorsun
Aldanma “Zaman çok! ” dese de çocuklar
Sen de ben gibisin
Gel artýk
Acelem var
Acelen var.
Sosyal Medyada Paylaşın: