MAHŞERDEN KURTULUŞ

Ne kadar gelse de hayat sert
Yýkamaz beni hiç bir dert
Barýndýrmam en ufak nefret
Vazgeçmemek elzem
Mahvetse de kaç kez
Film þeridi gibi geçti hepsi gözümün önünden
Güce tabi insanlýk hiç düþene uzattý mý el?

Kalbim reddetti, rüyalarýmdan gittin
Yeryüzünde yaþayan birini zihnimden def ettim
Türünün tek örneði, sokaklarda gezip, ölmedi
Tanýnan karanlýk silüetim, apayrý yerdeydi
Neden her gün cehennemde yananlarý seyrettim?
Dumaný soludu alakasý olmayan ciðerim
Mabedim sevgi, anlamadý kimse niyetimi
Manevi kriz, yansýn dedim günlerim
Uhrevi doz þiir, satýrlar dünyevi yerim
Yollarda harca nefesini, belki bir gün biter hüzünlerin
Yemin ederim çýkarý hiç düþünmedim
Ýmkansýzý istediðim için belki de kabul edilmedi dileðim
Ortaya koydum çýplak yüreðimi
Ama hiç kirletmedim
Sadece görüntümüz muðlak ve is
Susmak ve sessizlik
Yok hiç bir tepkim
Yangýnýn ardýndan, buz kesildim
Mahþerden kurtuldu tutsak benliðim
Asýlsýz çaðrýlara kapadým kendimi
Kayýtsýz kalamam, kaçýrsam da erincimi
Sabret, elbet göreceðiz adaletin tecellisini







Sosyal Medyada Paylaşın: