Aklýn çýldýrasýya vuruþunda
Zemheri ayazlarýndan örülen
Ýncecik bir hýrkadýr
Yüreðime giydiðim yokluðunun analýðý
Ki;
Ben yalnýzlýðýmýn ana yurdunda vurulurum
Her gece
Öyle bir yalnýzlýktýr ki;
Benimkisi
Ölüm bile yorulur ardým sýra koþmaktan
Sonra gün doðumunda
Hüseyin’in dudaklarý kadar kurak
Yüreðimin Kerbela’sýna
Yeniden basar çýplak ayaklarýn
Doðmaya hazýr
Ölü bir þehrin
Sureti yansýrken
Göðüs sepetime
Eski ile yeni arasýna sýkýþan
Adýmsýz bir
Zaman derviþi olur ayaklarým
Çoðu gün
Dayayýp göðsünü
Emzirse de
Bedenimi gökyüzü
Kandýramaz yataklarýma sýðmayan
Bedevi düþlerini
Yeniden sarýlýrým sadýk yalnýzlýðýma
Ve bilirim
Beni en çok yalnýzlýðýmýn sevdiðini....
Taylan