Bendim

Çok derin uykuya dalmýþtý koca þehir,
Yalnýz bendim kaldýrým taþlarýný arþýnlayan,
Zaman düþmüþ ardýma hükmünü etmez tehir,
Gölgendi karanlýkta kalbimden kurþunlayan.

Göðsünden süt emerken siyah kesme taþlarýn,
Yüreðimde müebbet mahkumuydum düþlerin.
Sana doðru gelirken kanadýnda kuþlarýn,
Gölgendi karanlýkta kalbimden kurþunlayan.

Kapanmýþtý perdeler sönmüþtü tüm ýþýklar,
Yaprak gibi solmuþtu kapýlarda eþikler.
Geceyi koynunda sallýyordu beþikler,
Gölgendi karanlýkta kalbimden kurþunlayan.

Yaðmurlu gecelerin bendim yalnýz aþýðý,
Zamanýn aynasýnda bendim güden keþiði.
Oturduðum sofranýn bendim düþen kaþýðý,
Gölgendi karanlýkta kalbimden kurþunlayan.

Neden diye sormadým vakit çoktan geçmiþti
Bu sokaklar kaç defa yüreðimden biçmiþti
Anladým bu geceki sürgün beni seçmiþti
Gölgendi karanlýkta kalbimden kurþunlayan.

Dindari/Osman Dindar/Ýst.
Sosyal Medyada Paylaşın: