GÖMDÜM... Karadeniz’in hýrçýn dalgalarýný, karlý sarp daðlarýný, geçilmez denilen yollarýný aþtým da; bir gururumu aþamadým. & Yüreðimin gökyüzünde kartal misâli süzülen sevdamý, vatan bildiðim yüreðinde, sürgün ettiðin adýmý, beþ para etmez bir soysuza, sattýn yaþananlarý, sana puslu gecede bir âh, kýþta bir ayaz býrakýyorum. & Sevda denen tünelin sonu karanlýk olsa da kardelen denen çiçeðin zehir koksa da gözyaþým matemine zemzem olsa da gönül kiblegâhým virân olsa da... & Sanma ki öldüm, sanma ki üzüldüm. Öldüðün gün hatýra defterine: Kendime bin þükür, sana da bin teþekkür ile seni gömdüm. Ben seni gömdüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazar Filiz Toklu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.