Kitap Ayracı
Aðlarken sonsuzluðun sesine
Neyine hüzün arayýþýna geçmiþ
Mor renkli hanýmeli çiçekleri
Nevrotik düþünce kalýplarýna hapsolmuþ
Ýki satýr öncesi beþ satýþ sonrasý
Ete inen satýrlar gibi anlamsýz iner
Huzursuzluk yani baþýma
Kalbimde gömdüðüm ne var ne yoksa
Kitap ayracý gibi ayýrmýþ hayatýmý orta yerinden
Nesine gülüyorsun zaman diyorum
Kendime diyor
Varýma yokluðuma
Yokluðuna diyor kahrediþlerinden öte
Üþüdün mü diye soruyorum
Ben hiç dýþýmdan üþümedim ki diyor
Yanlýþ insanlarda ýsýnmaya çalýþýrsan üþümezsin yanarsýn diyorum
Duyuramadýðým her söz için ayrý ayrý hesap soruyorum
Bu kez gidiyorum ardýma bakmadan
Ne yüreðimde aþk vardý ne de nefret
Kaç bedende eskittim gecelerimi
Kokusu gitsin diye burnumdan
Tüm alýþkanlýklarýmýn hesapsýz varlýðý
Sana býraktýðým yeni baþlangýçlar
bitiþimize atýlan imzaydý
Ankara metrosunda sana þiir yazardým
Senin haberin olmadan
Yalanlarýný hangi yüzüne vurmam gerekiyorsa
O yüzünü dön bana
Diðeri kalsýn bir mezar taþýnda
Kimseye benzemeyen yüzün
Kendimi kandýrma heveslerime ev sahipliði yapýyordu
Minicik kalbimin içindeki hücreler
Üstüne demir kapýlar kapanan hücrelere
Hapsediyordum aþkýný
Ayrýlýk diyorlardý adýna
Düþünme bitti diyorlardý
Neylersin söz dinlemiyordu harap olmuþ kalp
Artýk kan pompalamiyor kan kusuyordu
Bir gece vakti gelen kahroluþunda...
28.12.2022
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.