Bu nasýl bir gece yýldýz yok ay yok.
Her taraf karanlýk, gören olmuyor.
Bu garip evimde, çorba yok; çay yok.
Bir sokum ekmeði, veren olmuyor.
Ne kalacak yerim, ne bir yurdum var.
Ne bir oðlum, kýzým; ne de ardým var.
Sýðýndýðým, üstü açýk dört duvar.
Kapýmý vurup da giren olmuyor.
Yorganým gökkubbe, yataðým toprak.
Baþýmda birikir, düþen her yaprak.
Ahirim bu iþte, bu en son durak.
Yalnýz baþýnayým, soran olmuyor.
Demezmiyiz her gün, bu dünya fani.
Varýmý yok eden, insanlar câni.
Gelir mi Birisi, nerdedir hani.
Benimle bir hayal kuran olmuyor.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.