YENİDEN SEVMEK

Can özünden ayrýlmaz, sen etsin ben týrnaðým;
Sevdamýz koca çýnar, sen dalsýn ben yapraðým;
Sol kaburgam altýnda, gürülderken ýrmaðým;
Kirpiðine çið düþse, buluta yan bakarým…
Geminin lafý olmaz, limanlarý yakarým…

Tarifin mümkün olsa, mutlaka yol bulurdum;
Bakýþýný anlatsam, gözünde kaybolurdum;
Satýrbaþý sonrasý ilk hecende olurdum;
Nasýl dermansýz kalýr, elin gezmiþ yaramda…
Vuslatýmda baþkentsin, þükürsün Ankara’mda…

Þarkýmda ki notalar varsýn seni kýskansýn;
Dokunsam ellerine, parmak uçlarým yansýn;
Sen benim yüreðimde taþýdýðým cihansýn;
Nefes nefes kalsam da, çýktýðým yokuþumsun…
Kurumuþ topraklarda yeniden doðuþumsun…

Yokluðunda bir bilsen diz üstüne çöktüm de;
Yaðmurlar ‘yapma’ dedi, nice damla döktüm de;
Birgün ‘aman’ demedim hasretini çektim de;
Bahtýma satýr satýr yazýlmýþsýn ezelden…
Dilimdeki türküsün, ya Neþet ya Veysel’den…

Mecnunun Leyla Leyla, çölünde gezmesem de;
Resmini bulutlara yaðmurla çizmesem de;
Ýki elim koynumda düþünde gezmesem de;
Ýkrarým, ömür boyu hep sana bakmaktýr yar…
Güneþin söndüðünde, kendimi yakmaktýr yar…

Ali ALTINLI – 27.12.2022
Saat: 17:33

Sosyal Medyada Paylaşın: