Hiç Kadýnlýðýmdan Utanmadým Ýnsandým önce Eksiklerim Oldu belki Ama Ben Kimseye Yanlýþ Yapmadým Evet Unuttuklarým da oldu Unutmadýklarým da Ama Dönüp Ardýma Bakmadým
Yýlanýn Tatlý yalanýna Ýtibar edip Kanmadým Ýntikam ateþiyle Yanmadým Çocuk gibi Verilen Vâad’ lere Palavralara Ýnanmadým
Uðurladým Eskiye dair Eskiyen Eprimiþ Ne varsa Birer birer Güneþe serdim Çarmýha gerdim Caným yakanlarý
Yanar daðken Lavlarým deðil Küllerim döküldü Olmayan düþlerim Üstüne
Hâlâ Baþým dik Dik olmasýna Ýçimdeki hüzün Yýldýzlara Arþa ulaþtý da Duyan olmadý
El de El den deðil Gönül de Dil yaresi’ne Merhem olamaz Çare Bulunmaz Diyorum
Ve Her þeye Susuyor Susuyorum
Bir bakýþa Bir kaþýk Suya Bir damla Yaðmura
Belki Hayata Susuyorum Oyasýný Ýþliyorken Ýnceden ince
Yine Sýzlar içim Kanar duygularým Þimdi ben Hangi Küçük mutlarý Umutlarý Konuk edeyimki
Vurgun yemiþ Zamanlarým Yine Hangi kem dil Ýftira atmýþ da Yalanlarýyla Boðmuþ beni
Cam deðil Can kýrýklarý Deliyorken Baðrýmý Yeter artýk Yetmezmi daha Sol yanýmýn Acýmalarý Ben düþlerimle de olsun Yalnýz kalmak Ýstiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emi Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.