Üzerine kara bulutlar çökünce Bu þehrin kirli duvarlarýnda arar Yavaþ yavaþ çöken akþamýn gölgesini Soðuk,ayazýnda sokak köþelerinde Gecenin karanlýðýnda kaybolup Bir umut arayandýr insan oðlu Kimi zaman maskelenmiþ Suretlerin gölgeleri düþtükçe yüreðine Issýzlaþýr,uðultu çalýnýr kulaðýna Yalpalanarak atýlan ritimsiz adýmlar Yorgun kaldýrýmlara takýlýr bazen Kim bilir kaç aþkýn izini tutar kalbinde Aklýna düþünce seyre dalýp gider Uykusuz gözler takýlýr uzaklara Yaþama yakýn ne varsa heybesine atar Düþünmez,kalýr ölümden uzak Ýþte o zaman baþlar hayat Yaþam deðerli ve kutsaldýr Onur ve alýn teri olmayýnca Hiç anlamý yoktur onun için Tam yok olmaya yüz vurmuþken Bitti dediði anda yeþerir filizler herþey Bir kelebeðin hayata elveda dediði an Canlanýr hayat rengarenk olur kanatlarýnda Tutunur yeniden yaþama... Yüreðindekileri gerçekleþtirmek için Korkmadan koþar dur durak bilmeden Merhaba der yeni bir hayatta. YEÞÝLIRMAK Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.