Ceketi yoksa bir çocuðun
hala o çok övündüðümüz yirmi birinci yüzyýlda
çöplerden ekmek toplayanlar varsa
çýplak ayaklý bebeler
donuyorsa soðuklarda
biz niye yaþýyoruz ki
refah ve bolluk içinde
þunlara milim yüreðimiz titremiyorsa...
Biz yatar uyuruz da bir su misali
bir de uykularý kaçanlar
dertleri boylarýný fersah fersah aþanlar
sabýr ve tevekkülle
dayanýp olabildiðince
hayatý yük edinip taþýyanlar...
Biz niye yaþýyoruz ki
zalimler mazlumlarý eziyor eziyorsa
bitmiyorsa yoksulluk
susmak,
nereye kadar
elimizden bir þey gelmiyorsa
biz niye yaþýyoruz ki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.