Ne çok bizi anlatmak isterdim Sessiz hücre kadýnlarýný diyorum Hani acýsýný içine yaþayanlarý…
Yürüyor ömrüm yokuþlu çetin yolda evet, yürüyorum et ve kemik var. ama; Ruh nerede bi`bilseniz!..
Kendileri Her harfimin her hecemin kahramaný Bile bile Yazma bunca yazýyý diyorlar…
Diyemiyorum ; siz! en yakýnlarým Eceli örtseniz de üzerime Ben susamam Ahde vefâ yok benim alfabemde Ýnkâr edemem emeklerinizi Bunca emeðe vefâ lazým deðil mi?
……
Birileri üzülmesin diye Mâhkum yaþamakta varmýþ hayatta! Çaresizdik ya Ya da bir fiske umuda ihtiyacýmýz vardý ya hani Uzattýðýmýz el hep havada kaldý…
Bu günün sýzýsý içimizde Yarýnlarý güzelliklerle düþler Maviler biriktirdik ya gözbebeklerimizde...
O kadar acý ve aðýrdý ki Huzur ve mutluluða dualarýmýzýn Yarý yolda kalmasý…
Kimse aðlamasýn diye Var gücümüzle gözlerimize geçti sözümüz Ve aðladýkça ne ýþýk kaldý ne de fer...
Hani diyorlar ya gözleriniz ne kadar hüzünlü bakýyor Ýçimizin acýsýnýn aynasý idi sadece bakýþlarýmýz görebilene!..
Vefalý olmak, insan olmak Kadýn olmak, seven olmak Anne olmak, bacý olmak, evlat olmak Eþ olmak bu kadar acý Sevgi böylesine zor olmamalýydý...
Þimdi açtým aðzýmý Üzgünlüðüm bezginliðimle boy ölçüþüyor Hüzünlü deðil de, neþe saçan Kaleminiz olmak isterdim!...
Birilerine Sarýlýnca acýlarýmýzý geçecek sanmak! Acziyetin kara kalem resmini yapmakmýþ...
Artýk üzülmüyorum çiçek açamýyorum diye Biliyorum nasýlsa bir gün Kardelenler boy verecek içimin enkazýnda Çiçek olmadýk gül almadýk ama O gün mutlaka gelecek Ve kokusu kadýn Rengi insan Karanfiller boy verecek yürek topraðýmýzda…
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.