YOK ARTIK

Güz ayýnda düþen, yaprak gibiyim.
Sevdalar tükendi, umut yok artýk.
Heycaným kalmadý, ölü gibiyim.
Dizlerim yürümez, derman yok artýk.

Gerçekten uzaðým, serap görürüm.
Bozkýrda kar gibi, her gün eririm.
Bilinmez bir yere, doðru yürürüm.
Güllerim açmýyor, dalým yok artýk.

Yaþ kalmadý’ ki akmaz, gözler isyanda.
Dermansýz dertlerim, kabuk yaramda.
Kavuþmak imkansýz, dað var aramda.
Yâre söyleyecek, sözüm yok artýk.

Anlatmak çok zor, bende’ ki beni.
Çileyle geldi bak, ömrümün sonu.
Gidemem’ ki baðlandý, sýlanýn yolu.
Ne desem derdime, çare yok artýk.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: