Yar beni
Sanki Terk edilmiþ yýkýk bir ev’dim
Mutluluktan tenzih etti yar beni
Mekandan münezzeh bir yerde sevdim
Zamandan münezzeh etti yar beni
Dilimi anlayan olmadý neden ?
Sanki hülya’larý bendim terk eden
Ayrýldý bir iken ruh ile beden
Kalem kaþlarýna çattý yar beni
Oysa vuslat için dua etmiþtim
Yaþta yirmi, aþkta ! yaþý yetmiþ’tim
Ondan baþkasýna tövbe etmiþtim
Leylasýz çöllere attý yar beni
Onu baþkasýyla görmekti ölüm
Ele helal diye diye vermekti ölüm
Hasreti yok yere örmekti ölüm
Ölmeden ölüme sattý yar beni
Gözüm kapýlarda bekledim durdum
Vuslat için yandým hayaller kurdum
Sanki bir serçeyi kalbinden vurdum
Hasrete kapattý gitti yar beni
Katrana boyadý gecelerimi
Mutluluk’u gören tek penceremi
Sildi sonralarým öncelerimi
Hafýza kaybýna kattý yar beni
baðlandým incelen yerden koptum’sa
Sarýlýp alnýndan sevip öptümse
Bal oldum görmedi her ne yaptým’sa
Hep baldýran diye tattý yar beni
Dost kalemden dökülenler
Gel dedim gönlümde hasreti bitir
Kýþ olan ömrüme baharý getir
Güldür þu yüzümü, kederi götür
Acýmadan hüzne itti yâr beni
.................... Hatice Olkuner
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.