Kış kapıda sanki

Ve kasým da kayýp oldu avuçlarýmýn içinden üfleyi üfleyi gitti
Aralýkla buluþmuþ diyorlar

Üþüyorum ellerimi sobaya sonra kalbime götürüyorum

Dolaptan çýkartým yünden dolamamý
þapkamý eldivenimi

Kýþ geldi sanýrým üþüyor hücrelerim

Habire her kýþda çocukluðuma giderim
Rahmetli dedem gelir aklýma
Sobayý yaktýðýnda ezan vaktinde abdest alýp namaza durduðunu izleyip onunla secdeye varýrdým
Sanýrým o zamanlar alným secdeyle tanýþtý

Ve sonra misafirler gelirdi her daim

Çay sobada hazýr beklerdi

-“Salih aða ,derlerdi ona

bizsiz mi içersin çaylarý

Olurmu olurmu hoþ geldiniz sizsiz olmaz dý

Ellerinden öperlerdi , bende kýskanýr koþarak öperdim
ve tepside kan kýrmýzý çaylar daðýtýlýrdý
o soðuk kýþlarda hem gönülleri yürekleri ýsýtandan

Açlar mý susuzlar mý sorulur du evde ne varsa ikram edilirdi


Gelmiþden geçmiþden anlatýrlardý
Ben dedemin dizinin dibinden ayrýlmazdým utanýrdým koruduðunu hissederdim baþýmý okþardý

O ara dýþarýda dipinin sesi melodi olurdu sanki ýslýk çalardý rüzgar

Fazla kalmazlardý
Çünkü erken baþlardý hayat

Seher vakti herkes ayakdaydý çünkü

Ve þimdi ben babaanne ve anne anne olduðumda anladým , anladým ki

Torun deyince gözlerim parlýyor yüreðim zýplýyor yanýmdan kayýp olurlarsa ben kayýp oluyorum dünya denen karanlýk handa

Onlarsýz ömrün eþiðinde! Yüreðim cýz diyor gibi kapýda rüzgarýn ýslýk sesi gibi
Gökden kar taneleri gibi yapýþýyor tenime hasret


Dünya bir dönme dolap imiþ , sýrasýyla binip yaþýyor hisediyoruz

Velhasýl yaþýyoruz kader merdivenlerini yavaþ yavaþ çýkarak hangi handa
Durak ederiz kim bile!

Ayþe Kavak


Sosyal Medyada Paylaşın: