Iþýklarý söndü þehrimin, Karanlýða gömüldü dünyam. Bütün sesler yitti bir bir, Sensizliðim çýðlýk çýðlýða. Umut çiçeklerim soldu. Yaþamak anlamýný yitirdi. Her yeni günle birlikte, Gözlerimi açýyorum karanlýða, Dertlerim artýk dert deðil. Zaman durdu, senden sonra,
Ýsyan etmiyorum artýk, Perdeler kapandý üstüme, Sustu alkýþlar, gülmeler, Aðlamalar yok, yok üzülmeler, Tiyatromun kapýsýna vurdum kilidi, Gönlümün kapýsýna vurduðum gibi, Üþüyorum, mevsim yazken, Korkuyorum çocuklar gibi geceleri, Penceremi açýyorum. Yalnýzlýk doluyor odama, Rüzgarýn dilinde sensizlik türküsü, Kimsesizliðim yýkýyor beni, Komutanlýðým kalmadý, Tüm þehirim zaptedildi. Aþkýmý yazmýþtým oysa, Senle olan her günle beraber, Kalemin surlarýna, Senin aþkýný kazýmýþtým. Kalem düþtü, senden sonra,
Ve ben aðladým. Hayatta üç kez aðladým. Birincisi seni kazandýðýmda, Ýkincisi seninle aþký tattýðýmda, Üçüncüsü, seni kaybettiðim an, Bir baþýna kalan yalnýzlýðýma. Ölümden korkmuyorum artýk, Ölüm bile, ölüm deðil, senden sonra.
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.