Bir gün, Esmiþ aklýna ademin. Almýþ eline kalemi, Yazmýþ aklýna geleni. Bencileyin.
Beðenmemiþ, Kendi dahi. Okuyan demiþ, Yine mi? Sencileyin.
Almýþ eline davulu, Vurmuþ davula tokmaðý . Anlamazdan gelmiþ biri, Kös dinler gibi, Dinlemiþ. Balýk kavaða çýkmamýþ. Buna alýk çok bozulmuþ.
Almýþ eline bavulu, Düþmüþ gurbetin yoluna. Vara vara varmýþ hana. Ne baba var ne de ana. Öksüz desen öksüz deðil; Ama kýdemli katmerli garip, Hasretin garip çocuðu. Gurbetin saf tomurcuðu.
Han odasýnda oturmuþ, Almýþ eline sazý. Yürekten çýkmýþ avazý. Görenler vah vah demiþler. Sonra da çekip gitmiþler. Adý kalmýþ halk ozaný.
Elinde saz, Baðrý ayaz. Baðýrsa da çýkmaz avaz. Yutkunur büker boynunu. Susar artýk ömür boyu... Ýçinde ýrmaklar coþsa da. Ankara,05.08.2008 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.