Bazen öyle bir an gelir ki Karanlýkta güneþin doðduðunu sanýrsýn. Ne giden geri gelir Ne de kaybettiðin zaman. Bu yüzden harca zamaný Ve paraný. Bakarsýn her þey kötüye gider Ne para kalýr ne zaman. Kendini deðýstir Hem Varlýðýnla kazanýrsýn Hem zengin olursun. Yoksa yok olursun. Ýyilikten asla þaþma Düþmanýn da olsa. Unutma Yaþattýklarýnla yaþarsýn. Mevkiinle daima yükseklerde olursun. Öðretmenimden bir öðüttü: ’Sabýr ’ yazýn baþ ücunuza asýn. Acýyý baþkalarýndan hissedersen adamsýn. Küçümseyen insan küçüktür Kendinden baþka hedefin yoksa Bu sana en büyük kötülüktür. Çamur atarsan ellerin kirlenir Unutma her hareket derstir Gören göz Duyan kulak Atan yürek Damarlarýnda akan kan Nihayet insan kemikle ettjr Bu et bu kemiðe can hürriyettir Ruhsuz insan ise cesettir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.