Sen yoktun...

Uzun bir seferin son saati gözlerin
vagon, vagon içmiþliðim de vardýr
Ýçli içli dökülürken yüreðimin rýhtýmýna
canýmýn içine anlatým seni taa içine
her sancýsýný iþledim yar diye
vurulmuþ bir serçenin kanadýna gömdüm
dert kapýsýna kýrk kilit vurdum
mini minnacýk derdimi yine de anlatamadým

aðýrmýþ gecenin koynunda umutlarým
tüketmeden boðum boðum gecenin örgülü saçlarýný sýrtlanýyorum
yangýn çýkarýyorum topraktan bulutlara
buruk yaðmurlar düþüyor avuçlarýma
Buram, buram sen kokuyor toz bulutlarý
yorgun dünyanýn düþlerini emziriyor yüreðim

yedi kat iklimlere sürüyorum atýn yelelerini
yol uzun, uzun bir yol
masal diyarlarýna sürüyorum ayaklarýmý
kýrlangýçlarýn izini sürüyorum parmak uçlarýmla
homurdanan rüzgara inat savuruyorum ruhumu senli yollara

elimde eskiden kalma bir baðlama
heybemde olabildiðince senli düþler
yüreðim týka basa sen
gözümden yüreðime düþen yine sen
ah nasýlda severim seni bir bilsen
hüzün yok gönül kapýmda, olmadý hiç sana
bil isterim mavinin sessizliðinde sana dökülen mevsimleri...🍃











Sosyal Medyada Paylaşın: