ne bitmez arzularýmýz vardýr bizim
ne doymaz isteklerimiz
her vardýðý durakta
bir sonraki duraðý özleyerek geçen fani bir ömür
temenniler emele
emeller ihtirasa karýþýr gitgide
bir avuç toprak doyurur en son gözümüzü
boþ kuruntular
olmayacak istekler peþinde
hep unuturuz asli görevlerimizi
hep unutturur bize nefsimiz ebedi güzellikleri
fani olanýn peþinde
baki olaný hep ýskalarýz
acýlarla emzirdiðimiz gecelerde
savrulur durur arzularýmýz
derin sularýn içinden kaç milyon acý
çarpar benliklerimize
zaman aynasýndaki güzel düþlerimizi öldürür
müstesna hayallerimizi yaralar
bir tüli emel ki…
yangýnlý gecelerde
paramparça aðýtlar okutur kalbimize
kangrenlerin harabe çarþýlarýnda
ucuz bahaya satar benliðimizi
dolunay düþlerinde göðsümüzü yaran da
ruhumuzu kendi yakýnlýðýnda yalnýz býrakýp
münzevi ateþlerinde kavuran da odur
odur sözünü kaybetmiþlerin
sitem dolu gözbebeklerinde görünen de
göðe aðan aðýtlarýnda aðlayan da
isterik hüzünler esiyorsa ýlgýt ýlgýt
kuþlar ve arýlar sabahýn tenine
kýrýk kanatlarla daðýlýyorlarsa
insanlar devinimlerini eþiklerde býrakýp
kýrýlmýþ bir dal gibi
ikiye bölüyorlarsa duygularýný
beyhude bir emeldir elbet bizimkisi
gün doðumunda kurulmuþ dar aðaçlarýna
masumiyetin beyaz gömlekleri asýlýyorsa
her þey tekdüze güzelken
güzellikler, kendilerini düþürmek için
uçurumlar besliyorlarsa çiçekli bayýrlarda
yazýk ki bir esenlik beldesinde
bir kavurucu muson olup esmektedir
beyhude emellerimiz
bir marazi aþka benzer arzularýmýz
leyla hayali gibi uzayýp gider
gecelerden gecelere
yaðmurlarýn eteðinden geçer þiirler de
örselenir kelimeler aþklar boyu
emellerimiz aldanarak uçarlar boþluða
dalgýn efkarlara bürünür ayrýlýklarýmýz
bir narin dala tutunmuþ serçeler gibi
ta göðsünden vurulur
tahammül sancýlarý sarar efkarýmýzý
hep aðlayarak veda ederiz
mutluluklara
*
fatýma binti esed,
nebiy-yi muhterem efendimizin amcasý
ebu talib`in zevcesi idi
ilk sýralarda müslüman olmuþ
medine`ye hicret etmiþti
peygamber efendimize çocukluðunda
büyük hizmetlerde bulunmuþtu
onu çocuklarýndan daha çok sever
ihtimam gösterirdi
efendimiz de her zaman onu
saygýyla anar
halini hatýrýný sorar
onu ziyaret ederdi
iþte yüksek ahlak sahibi bu islam kadýný
hicretin bu dördüncü yýlýnda
medine`de hakkýn rahmetine kavuþtu.
resul-i ekrem ona olan sevgi ve saygýsýný
bugün annem, vefat etti diyerek
izhar etmiþti
hz. ali (r.a.)
annem fatýma binti esed vefat ettiði zaman
resulullah (a.s.m.)
kendi gömleðini sýrtýndan çýkarýp
ona kefen olarak sardýrdý
cenaze namazýný kýldýrdý
resul-i kibriya
bu mübarek kadýnýn kabrine de indi
bir müddet kabrin içinde uzandý
sonra kabirden çýktý
gözleri yaþlarla doluydu
müslümanlar, ya resulallah
biz, senin buna yapmýþ olduðun þeyi
baþkasýna yaptýðýný görmemiþtik dediler
nebiy-yi muhterem þu cevabý verdi
ebu talib`den sonra
bu kadýncaðýz kadar bana iyiliði dokunan
bir baþka kimse olmamýþtýr
ona, cennet elbiselerinden giydirilsin diye
gömleðimi kefen olarak giydirdim
kabir hayatý
kendisine mülayim ve kolay gelsin diye de
kabirde yanýna uzandým buyurdu
bundan sonra da resul-i ziþan
þu duayý yaptý
Allah sana merhamet etsin
hayýrla mükafatlandýrsýn
Allah sana rahmet etsin
ey annem…
sen, benim annemden sonra annem idin
kendin aç durur, beni doyururdun
kendin giymez, beni giydirirdin
en iyi nimetlerden nefsini alýkoyar
bana tattýrýrdýn
bunu da ancak Allah rýzasýný
ve ahiret yurdunu umarak yapardýn
Allah ki, diriltendir, öldürendir
Hayy ve Kayyumdur, O’
Allah’ým
annem fatýma binti esed’i
af ve maðfiret et.
ona hüccet ve delilini anlat
kabrini geniþlet
ben resulünün
benden önceki peygamberlerinin hakký için
duamý kabul buyur
ey merhametlilerin en merhametlisi olan
Yüce Allah…
*
hz. osman, habeþistan`a
hanýmý hz. rukiyye ile birlikte hicret etmiþti
orada bir çocuklarý dünyaya gelmiþ
ismini abdullah koymuþlardý
abdullah, altý yaþýnda bulunduðu sýrada
bir horoz yüzünü gözünü gagaladý
yüzü gözü þiþti
fena halde hastalandý
bu hastalýktan kurtulamayarak
hicretin dördüncü senesi
cemaziyelevvel ayýnda vefat etti
bu torununun cenaze namazýný
bizzat efendimiz kýldýrdý
kabrine ise, babasý hz. osman indi
abdullah`ýn mezar taþýný diken
resul-i kibriya efendimizin
gözlerinden yaþlar döküldü.
þöyle buyurdular
Allah Teala, kullarýndan, merhametli
ve yufka yürekli olanlara rahmet eder
*
peygamberimiz (s.a.v.)’in zevcesi hz. zeynep
islamiyet’ten önceki devirde
yoksul ve muhtaçlara çok acýdýðý
þefkat ve merhametli davrandýðý
onlara devamlý yemekler yedirdiði
ve sadakalar verdiði için
ümmü’l-mesakin
miskinler, düþkünler annesi
diye bilinir ve yad edilirdi
resul-i kibriya efendimizle evliliði
hicretin üçüncü yýlý Ramazan ayýnda olmuþtu
hicretin bu dördüncü yýlý
rebiülahir ayý sonunda
otuz yaþýnda iken vefat etti
resul-i kibriya
namazýný kýldýrdýktan sonra onu
baki kabristanýna defnetti
efendimizin hayatýnda
hz. hatice-i kübra ile
hz. zeynep’ten baþka
zevcesi vefat etmemiþti
redfer