Hep Bekledim
Hep Bekledim
Özlemek mi
Dipsiz bir kuyuya attýðýn taþýn sesini duyma ümidi gibi bir þey....
Ben hala kuyunun baþýnda o sesi bekliyorum
Belki de o düþen benim sonsuzluða
Karanlýk mý seni benden alan
Kalbinin sesi mi
Gözlerindeki ýslaklýðý görüyorum
Gidenler aðlamaz sevgili
Býraktýðýn yerdeyim
Bu uzaklar yakýnlaþtýrýyor hayalini…
Satýr satýr örülmüþ hasretin duvarý içerimde
Girdap gibi çeker içine yokluðun
Döner durur anýlarýmýz
Takati tükenmiþ düþlerimde
Ne sýra daðlar ne uzun yollar engeldir
Tamah etmedim hiç mesafelere
Geri dönüþü olmayan bir sevdanýn dilinde kaldým
Kaç gece kaç sonbahar geçti
Mevsimler, yýllar döndü
Yine Kasým kýþý karþýlýyor
Bedenimde soðuklar, içimde yangýnlar
Þehrine kar düþer belki yakýnlarda
Denizler yine dalgalýdýr, hýrçýn, hoyrat rüzgarlarda
Çayýný yudumluyorsundur bu saatlerde
Aklýndan geçiyorum belki
Gülümsüyorsun
Bilirsin ben soðuðu hiç sevmedim
Buralar sensiz hep ýssýz hep soðuk
Sýcak bir sesin hasretindeyim…
Özlemek biraz da yanmaktýr
Býraktýðýn emaneti sararken içimde
Kaç ayaz geceler atlattým
Sonu olmayan sevdalara inat
Yandým için için
Mevsimler geçer bahar kýþ olur
Gün biter gece olur
Ay gider güneþ doðar
Hep özledim
Hep bekledim…
Hasan YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan YILDIRIMm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.