Bu yüreðim yoluna çýktýðým zaman Sen hayat çizgim,deðiþmez kýlavuzum oldun Gücüm yettikçe kalbimde Güzel günlerin içinde yaþattým seni Sessiz,sensiz soluksuz gecelerde Yüreðim kedere boðuldu Üzerime kara bulutlar çöktü Dilim tutuldu,kitlendi boðazýmda heceler O an anlamakta zorlandým seni Bir deprem sarsýntýsý vardý sözlerinde… Kelimeler çatýrdayarak dökülüyordu dilinden Sanki ayaklarýn ayrýlýða dolanmýþ Hep geriye geriye atýyordu adýmlarýný Her adým atýþýnda çiðniyordun Eziyordun canýmý derinden
Unuttuðun bir þey vardý Ne isem oyum ben,ilk günkü gibi Deðiþtiremedi beni hiç bir sebep Yerli yerinde karakterim Ey gözlerine yedi kat alem serdiðim Hiç bir zaman deðiþmedi hayat çizgim Konuþsan da ayrýlýðý intizarýnla Yüreðimde hep susuyorsun!! Ben hep ayný þeyleri yaþýyorum sende Artýk seni tanýmayan kimse kalmadý Baþýma aþk diye bela olduðunu biliyor Her sabah daha uyanýr uyanmaz Herkes gece sabaha kadar Resminle ne konuþtuðumu soruyor Ama dün gece olan oldu Bende göz yaþýnda boðuldum
Vurgun yedi anýlar Bölündü gece,olmadý sabah Kýrýldý kalbim,ruhuma hasretlik çökünce Olmadýk þeyler geliyor aklýma Ya hüznün elleri tutmuþsa ellerini Þu sendeki bir anlýk hýrsla Geceleri kefen biçer oldun bana Sen her þeyi yýkýp geçsen de Tut ki bundan böyle unuttum desen de Artýk çalan parçalarda ismim geçmese de Tut ki yazýlan þiirler de,beni anmasan da Ben yine seviyorum ya seni, Sen sevmesen, ne çýkar… YEÞÝLIRMAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.