Mala mülke daldýk, iþte halimiz,
Paranýn, servetin gücü kimdedir,
Bir düþersek yere, kalmaz dalýmýz.
Uzanan kollarýn ucu kimdedir.
Dengimizi sorup, haberler saldýk,
Þamata, gürültü, hülyaya daldýk.
Ne üzülebildik, ne bir ders aldýk.
Daha uslanmadýk, suçu kimdedir.
Kardeþtik hepimiz, yok oldu nerde,
Zenginler tepede, fakirler yerde,
Dilimiz lal oldu, duygumuz sýrda,
Yiten nefsimizin tacý kimdedir.
Daha ne susarsýn, ey deli miskin,
Kalemin býçaktý, sözün de keskin,
Bakarým yüreðin doðruya küskün,
Konduðun ayaðýn, sacý kimdedir.
Sevgimizi kimler aldý söküyor,
Aramýza bin bir nifak ekiyor,
Ortadan kaybolup sonra yitiyor.
Birisi’ne sorun, göçü kimdedir.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.