Güneþ batýp ay geceye doðunca Yýldýzlar çýkýp Ýçim yalnýzlýkla dolunca Ben kalabalýðýma; Sen yalnýzlýðýna aðla!
Baþlar iç titremesi karanlýklar tüllendikçe Ürperir gölgeler ýþýklar ölür Korkularým sehpada idama durdukça Ben bahtsýzlýðýma Sen korkularýna aðla!
Ýki yýldýz arasý yol bir þimþek hýzý desem de Mesafe dediðin bir dirsek boyu Geceler boyu iç çekip Ben baþlamamýþ sevdalarýma Sen gözyaþlarýna aðla!
Her gece Ay yýldýzla kavgaya durunca Güneþ kendi ülkesinde ýslak gülümser Gözlerini düþünüp Ben sevdalarýma Sen hayallerine aðla!
Sarar yoðurur nefesini billur sesinde gece Hasrete bir çýðlýk düþer örselenmiþ teninde Zamana kýzýp þiirler yazýp Düþünüp gül yüzünü Ben aksamlarýma Sensizliðime ve ölmüþlüðüme Sen yaþadýðýna aðla!
toynak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toynak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.