Ben bir yaralý ana ceylaným Kendi hayatýmýn kucaðýnda yaþardým Menzilimin bulunduðu yere koþardým Güneþin tenine özgürce dalardým Derken, doðurdum ve can parçalarýma bakardým
Bir avcý geldi vurdu beni Yavrularýma rýzk götürüyordum hani Þimdi ise acýyla yüreðim kani
Bakýma muhtaç yavrularým Hain gölgede fiþlenecek mi diye yanarým Ýþte; kan sýzan ayaklarým, çaresiz sýkan arýzalarým Çalýlýklarýn gizliliðinde çýrpýnýþla kalakaldým
Özkan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozkankaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.