Acı Operası

Yorgun topraðýn son gözyaþlarý, kara keder.
Söndür bu vahþi okyanusun mumlarýný.
O masum düþüncelerinin ufak þýrýltýlarý,
Peki sevgili sen, iyi dinle kederimi.

Sýrt üstü dalgalanan çaresiz elim.
Gözleri bu sefil okyanusta üþüyordu.

Son mumlarýn elveda þarkýsýný söyle bana narin keder.
Kimdir o kederin küstah arkadaþý?
Sorma onu, kaderdeki kozmik saplantýnýn yarasý.

Tanýdým seni, o acýmasýz bakýþlarýndaki hüzünlü gözlerinden.
Ah, parlayan yýldýzým,
Iþýðýnýn þevkatini yüzümde hissetmeyi özlemiþim.

Kara keder, bu aþký burada býrak.
Býrak son þarkým bu kaos balosunda gözyaþlarýnýn son koridorlarýnda yankýlansýn.

Kükre durgun fýsýltý,
Çünkü bu bir acý operasý.

-Eren ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: