Duyguların Emanetçi Kütüphanesi

Bir hayatým var benim,
Yaþadýðýmý, Mutlu olduðumu,
Nefes aldýðýmý zannettiðim bir hayatým...
Ýþte zanettiðim dediðim hayatýmda ki
Bütün duygularýmý kýrýk dökük, yamalý yasamýþým
Saðlamlýk nedir bilmeden yasadýðýmý sanmýþým
"Ýnsan tatmadýðý bir duyguyu bilemez ki
Bilmediði duyguyu da karþýya gösteremez" diyordu
Hayata Dön kitabýnda
Bende görmemiþtim ki mutlu nasýl olunur
Simdi ki halimi mutluluðun tanýmý sanmýþým onca süre
33 yaþindayým ben,
Bu hayat bana 30 yaþýmda ögretti Rahmetli anama bile doyamadýðýmý
Ve
Doymak için artýk çok geç kaldýðýmý
Anamýn ölümü milattýr belki de
Mutlu olmak için her daim cabalayacaðýmýn
Yüreðime olan emridir belki de
Kimbilir...
Ben öylece tanýmadýðým duygularýn peþinde koþarken
Ay Düþünce gordüm seni
Tanýmadýðým bir yabancýydýn belki gerçekte o an
Ama gel de o aný kalbime sorsan
Sanki aradýðý senmiþcesine
Yýllarca peþinde koþturduðu senmiþcesine
Ýþte o zaman gittik seninle
Duygularýn emanetçi kütüphanesine...
Duygularýn emanetçi kütüphanesi vardý bence
Ýnsanlar kullanamadýklarý duygularý buralara emanet veriyor
Ömrü kullanmaya yetmezse orda kalýyordu
Raflarda toz olmuþ pas tutmuþ bir sürü sahipsiz duygu...
Bizimkilerde oradaydý
Senin ve Benim duygularým...
Tesadüf deðil di ki senin ve benim duygularýmýn
Binlerce tozlu raf arasýnda yan yana denk gelmesi...
Tozlu raflara kaldýrýlan
Pas tutmuþ Duygularýn gün yüzüne cýkma vakti gelmiþti...
"Gitme !!!!" Diyebildim sadece
Sende Gitmedin...
Kaldýn, Yanýmdaydýn
Allahým iste mutluluk bu dedim kendimce
Önceki yaþadýklarým zannetmekten baþka birþey deðilmiþ
Sevgi Bu, Aþk Bu, Mutluluk Bu...
O gün de hayatýmýn ikinci Mîladý...
Pamuk ipliðiyle incecik dokuduk sevgimizi
Ýlmek ilmek düðüm attýk sevgimize
Kördüðüm...
Hasret kaldýk...
Özledik...
Göremedik...
Duyamadýk kimi zaman...
Yandýk...
Yandýkça piþtik...
Piþtikçe olgunlaþtýk...
Ama biz biz olduk da, ilmek ilmek dokuduðumuz
Ýncecik pamuk ipliðine zarar vermedik
Hayatýmýzý o iplik kopmasýn diye adadýk
Adadýkça mutlu olduk...
Mutlu olmayý bildik, basardik...
Belki de dünya üzerinde ki sayýlý insanlardandýk
Bunun farkýna vardýk
Sevdim...
Senin sevdiðin herseyi sevdim
Seni mutlu eden herþeyle bende mutlu oldum...
Ýnsan hiç yemediði küflü peyniri özler mi ?
Ben özledim...
Ýçin de senin adýnýn gectiði herþeyi çok özledim
Herseyi çok sevdim
Ben bir ömür seninle mutlu olmaya yemin ettim
Seni çok Seviyorum
Ve hic bir zaman sevmekden vazgeçmiycem...

Sevdiðinin Nazar Boncuðu
Kalemin Efendisi
Sosyal Medyada Paylaşın: