AĞLAMA GÜL ANNEM, AĞLAMA

AÐLAMA GÜL ANNEM, AÐLAMA

Aðlama “gül” annem, aðlama.
Bak, ben aðlýyor muyum?
Bulut olur, dolarým pýnarýna,
Yaðmur olur, akarým yanaðýna,
Can olur, sýzarým damarýna,
Nur olur, konarým saçlarýna,
Cennet olur, sýðarým rüyalarýna,
Kuþ olur, gelirim hülyalarýna…
Aðlama “gül” annem, aðlama.

Bu illete tutuldum bir kere,
Yenildim ilik kanserine,
Doktorlar ümitsiz, ilaçlar çaresiz,
Faydalar da faydasýz anne.

Yaþým on beþ bile deðil henüz,
Belki bu bahar, belki de güz…

Ölüm korkutmuyor beni anne.
Topraðým yorganým,
Kefenim yataðým olur,
Isýtýr beni.
Mezar taþým mum olur,
Iþýtýr beni.

Yoruldum, gücüm kalmadý artýk,
Yürümeye mecalim yok.
Keþke kýþ hiç gelmese:
Çizmem çok aðýr,
Mantom çok kalýn,
Berem bile büyük bir yük,
Artýk taþýyamýyorum.
Bütün bunlar bir yana,
Arkadaþlarýmýn alayýna dayanamýyorum.
Tembel Ömer bile dalga geçiyor,
Bana “kemiksiz” diyor.

Ben senin göz bebeðindim,
Ben senin kelebeðindim,
Ben senin koklamaya kýyamadýðýn
Kýrmýzý gelincik çiçeðindim.

Ben ölüyorum anne,
Ben gidiyorum,
Saçýmý son kez ör,
Yüzüme son kez bak.
Elimi son kez tut,
Sensizlikten korkuyorum.
Anne, ben ölüyorum,
Dualarýný bekliyorum.

Hamiyet Su Kopartan ✍️
Sosyal Medyada Paylaşın: