aþk, ateþin, ateþlerin suya eðildiði söðütten dalmýþ geçte olsa aðladým b’aðrýmdaki can sýzým geçemiyor da olsa, neyse.. sebep bu iken, hiçbir bülbül yuva yap(a)madý o esmer gidiþin, o adýmsanamayan diziliþinin ardýna
sahi, hangi acý, tutku, hangi çelme, hangi aldanýþtý her seferinde takýlýp bizi yokluðuna düþüren hangi aþk, hangi devrim ve çýplaklýðýna omurgasýz resimdi.. ideolojilerinde hangi sömürgeydi seviþmeden ihtilalleþip bizi kemiren
ölmek deðil de ölememek.. sevmek deðil, deðil sevmek te hiç sevilememektir halýmda, vicdanýmda, susuz, destursuz isyaným üþümüyorum artýk eskisi gibi ekmeðimi denize, martýlara bölün suyumu, susuzluðumu geceye gömün..
/aðlama sende Annem ölecek kadar büyüdüm ben/
. . . //
ilhanaþýcýaralýkikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.