HAYAT HİKAYEM (18) - ASKERLİK, VATAN BORCU (I)
AYDINK
HAYAT HİKAYEM (18) - ASKERLİK, VATAN BORCU (I)
Sene yetmiþ üçün Mart yirmisinde
Baktým olmayacak, versem de emek
Ezbere yaþayýp savrulmaktansa
En iyisi vatan borcu ödemek
OKAN’la birlikte telaþ, heyecan
Denizli yolunun en baþýndayýz
Yirmi aylýk çok özel bir yaþamýn
Yeni bir dünyanýn kapýsýndayýz
Onbirinci Piyade Er Eðitimi
Tugay Komutanlýk, Özel Bölük’te
Ben, istihkâm takýmýnda "acemi"
OKAN “cikcik” Kavsara’ lý keþifte
Botum, kepim, kýþlýk elbisem ile
Saçým üç numara, firarda býyýk
Aynaya bakýnca bir yabancýyla
Konuþur gibiyim, bu ne tuhaflýk
Sivilde küheylan gibi yaþarken
Prensip orada zirveye çýkar
Hayat çokça anlam kazanýr inan
Askerlik adama payeler takar
Nöbetler adeta övünç kaynaðý
Görev sýrasýnda uyku yok göze
Ya devriye ya da koðuþ faslýnda
Uyuyanýn caný emanet bize
Sabahýn beþinde “kalk!” nidasýyla
“Son sayý üç” diyor çavuþ koðuþta
Elbiseyi en son giyen cezalý
Onun içi herkes büyük kaçýþta
Mýntýka temizliði bitince hemen
Ýçtimaya baþlar erat tam takým
Kontrol biter, yemekhane faslýnda
Kahvaltýda ne çýkacak merakým
(Arþiv 16.3.1996)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.