KIR KALEMİ

Kalemi kýrkýnda kýrmak isterdim,
Sen düþtün gönlüme güzel yüzlü yar.
Yazmasam ölürdüm, yazdým delirdim!
Senin için gezdim bak bunca diyar;

Ey düþüme girip gerçek olan yar,
Gençliðim gidiyor eyle bahtiyar...

Dalgalý saçýmdan eser yok þimdi,
Ne kaldýysa artýk, gel sen yak þimdi,
Ha olmuþ, olmamýþ, karným tok þimdi;

Horozlar zamaný gelince öter,
Zakkum eksen, dileðince gül biter.

Zamaný deðilken diledim seni,
Toyda çocuk gibi beledim seni,
Gülüm kaç kalbur da eledim seni;

Bütün eleklerden kusursuz çýktýn,
Nihayet anladým, ben arsýz çýktým!

Aslýna bakarsan, arsýz deðilim,
Aldanma rengime, nursuz deðilim,
Bahar zannettin ya, karsýz deðilim;

Çok kar tutar benim, büyüktür baþým,
Bu yüzdendir asla bitmez telaþým...

Ne ettiysem benden düþtün uzaða,
Ben koþtukça, sen çekersin kýzaða,
Galiba, ters düþtüm bu yaman çaða!

Halden anlamazam, bilmezem dilden;
Yetti artýk, silsen beni gönlünden.

Bu nece bir gidiþ, bu nice haldir?
Yüreðim su kesti, boþalt ha, doldur,
Ýster düþür þimdi, istersen kaldýr;

Güneþ öldü, ay karardý bu gece,
Ben bittim de, bitmiyor bu iþkence...




Hayrettin YAZICI



Sosyal Medyada Paylaşın: